Tweede ritje in de achtbaan

Had ik ooit verwacht dat ik deze blije operatie zwaarder zou vinden dan de stomme operatie? No-fucking-way! Waar dat door komt? Ik heb wel m’n vermoeden, maar ik kan het alleen maar uitleggen aan de hand van het voorbeeld over een rollercoaster. Iets wat Marjolein ook al eerder besprak. Nu mijn versie over de diep-flap-rollercoaster.

Ik ga in de rij staan voor een enorm enge achtbaan. Voor me zie ik een looping, heftige dalingen en scherpe bochten. Maar een heel deel kan ik niet zien. Om mij heen staan bekenden en onbekenden. “Het eerste stuk is even heftig, maar daarna word het minder.” “Pietje vond het ook eng, maar heeft het ook overleefd! Jij kan dit ook!” “Misschien word je wel heel misselijk.. Dat weet je nooit!”

Kan ik nog terug? Nee, Jacintha, dit ga jij doen. Je staat in die rij, je kan niet meer terug.

Als ik in het stoeltje ga zitten, gaat alles heel snel. Uit m’n tas pak ik meerdere jongleerballen (elke bal heeft een andere betekenis; chemo, operatie, vrienden, etc.) en als we vertrekken begin ik te jongleren. Het karretje vertrekt, maar vanaf dit moment heb ik mijn focus alleen maar op de ballen.

Eigenlijk valt de rit me wel mee! Ik ben zo druk bezig geweest met de ballen in de lucht houden, dat ik geen tijd had om bang te zijn. Alle afdalingen, loopings en scherpe bochten zoefden langs me heen. Sommige delen kan ik me niet eens helder herinneren; heb ik dat echt gedaan?

Als ik uit het karretje stap en naar buiten loop, word ik onthaald door m’n familie, vrienden en kennissen; wat knap! Dat je dit zo goed hebt doorstaan en gewoon hebt aangedurfd! En dat zonder kotsen! Ikzelf was best trots, maar voelde ook dat ik weinig andere keus had. “Het is me gelukkig alleszins meegevallen.”

Drie jaar later kies ik er bewust voor om weer die achtbaan te pakken. Dit had ik namelijk de vorige keer ook goed doorstaan. Ik wil niet zeggen appeltje-eitje, maar laten we het er op houden dat het alleszins is meegevallen. Dit keer staan er in die rij weer mensen om me heen om me te ondersteunen. Wel zijn er een aantal mensen afgevallen die andere “achtbaan-groentjes” ondersteunen. And I don’t blame them! Het gaat tenslotte prima met mij! En ik ga dit varkentje wel ffkes wassen.

Eenmaal in het karretje, blijk ik minder ballen bij me te hebben dan de vorige keer. Zo is bijvoorbeeld de chemobal afgevallen. Ik kan de ballen daarom nu gewoon in m’n zakken doen in plaats van ze allemaal in de lucht te houden. Lekker, ruimte om om me heen te kijken!

We vertrekken. Direct krijg ik kriebels in m’n buik. Was dit de vorige keer ook? Als we omhoog de achtbaan opgetrokken worden kijk ik angstvallig om me heen; dit heb ik de vorige keer zo niet gezien! Ik ervaar en zie nieuwe dingen die ik de vorige keer echt niet heb gezien. En het wordt met elke bocht heftiger. Een beetje lamgeslagen onderga ik de rest van de achtbaan. Gelukkig komt het eind in zicht.

Als ik bij het einde kom, slaak ik een zucht van opluchting. What-the-fuck just happened? Dit had ik allemaal al een keer eerder gedaan, waarom vond ik dit nu zo moeilijk?

En daar heb ik over nagedacht. Ik had toch wat weekjes tijd over.. Mijn verwachtingen bij deze operatie waren heel anders (dit doe ik wel ff tegenover ik hoop dat ik hier doorheen kom) en dit keer zat ik minder in de strijdmodus waardoor ik alles bewuster meemaakte. Afgeblust met een vleugje klaplong en lange hersteltijd.

Maar wat me, terwijl ik me dit besefte, enigszins hoop gaf, was het feit dat na elke afdaling ook weer een helling komt. En dat je na een rondje achtbaan altijd bij het einde komt, ook al is het kotsend. En aan het einde heb je altijd het fotomomentje nog! Zoals ik ook m’n foto’s en m’n blog heb om terug te kijken. En te bedenken dat allesoverstijgend het feit blijft dat ik voor dit tweede ritje maar 1 tiet had en nu 2; halle-fucking-luja!

Bewaren

10 comments

  1. Ben says:

    Wat een fucking waan–zin–nig mooi verhaal. Ik verbaas me echt elke keer weer opnieuw hoe je het voor elkaar krijgt om dit zo op papier te krijgen. Geweldig!!!

  2. Karlijn says:

    Wauw echt enorm mooi geschreven, een metafoor die krachtiger zegt wat je door hebt gemaakt dan zoveel andere woorden zouden kunnen. Jij bent een voorbeeld voor velen die ook gedwongen zijn in de rij te staan. Liefs uit België xxx

  3. Ria Grandia says:

    Wat een geweldige positieve boost krijg je van jouw mooi geschreven verhalen!
    Dank hiervoor!
    Liefs en sterkte 🍀🍀

  4. Marieke says:

    Jij moet schrijfster worden jacintha. Wat heb je dit mooi verwoord. Je moet er maar op komen om dit zo te omschrijven.

    Groetjes marieke

  5. Vaanhold says:

    Jacintha, ik ken je niet maar idd wat een mooie beschrijving van je Bk tot nu toe! Ben ff tot tranen geroerd maar dat komt ook omdat mijn diepflap eraan zit te komen. Begin heel zenuwachtig te worden terwijl ik dat tot nu toe nooit gehad heb. Heel erg veel sterkte met je herstel.
    Gr. Marie-José Vaanhold

  6. Annet Kiers says:

    Hallo Jacintha,
    Bij onze dochter (22 jaar) is recent borstkanker geconstateerd. Door het lezen van jouw blog levenNAkanker heb ik wat meer vertrouwen gekregen in een goede afloop ook voor haar. Zij staat nu helemaal aan het begin van het traject. Door te lezen dat jij ondanks de moeilijke periode ook heel veel mooie momenten hebt meegemaakt heb ik er goede hoop op dat ook onze dochter goed door deze periode heen zal kunnen komen. Ik wil je graag bedanken dat je je ervaringen zo eerlijk en recht voor zn raap hebt opgeschreven, het heeft mij in elk geval geholpen.
    Ik wens je een lang en gelukkig leven toe!
    en tegen alle Sjonnies en Anita’s zou ik willen zeggen, wees super trots op je mamma en pappa want zij hebben samen gestreden en gewonnen.
    Liefs Annet Kiers

  7. `Sanne says:

    Super mooi verwoord!
    Iedere keer als ik iets google kom ik op jouw site terecht. Fijn om te lezen. Heel herkenbaar en geeft veel steun. Dankjewel dat je dit doet!

  8. Isabelle says:

    Zoiets moeilijk zo heerlijk beschreven. Ik ga momenteel ook door chemo, en net bij mijn laatste behandeling word ik ziek en zakken mijn witte bloedcellen dramatisch. Ik dacht dat even af te handelen en nu is het allemaal onduidelijk wanneer ik klaar ga zijn. Deze rollercoaster is echt nasty en ik had het niet zien aankomen!

Geef een reactie