Koorts tijdens de chemo

38,5 liet de thermometer zien. 38,5?! 38,5?! Dat is koorts! Mijn kritieke dagen* waren allang voorbij! Zondagochtend en ik presteer het om koorts te krijgen! Blinde paniek! Want werkelijk iedereen en elk foldertje had me gewaarschuwd voor koorts: bij 38,5 moet je met een rotgang naar het ziekenhuis. En nu was het zo ver en begon ik te huilen van paniek.

M’n vader, altijd de rust zelve, belde met het ziekenhuis in den Bosch: “We zijn op het moment in Brummen en willen weten of we naar Den Bosch moeten komen. Een reis van een uur, dus als we moeten komen dan wil ik zo snel mogelijk vertrekken.” De secretaresse van de poli had duidelijk niet zoveel folders gelezen als wij, want ze vroeg zich hardop af waarom we naar het ziekenhuis zouden komen; “Maar wat wilt u hier dan doen, meneer?”

M’n vader legde uit wat er in de foldertjes stond en dat hij graag een arts zou willen spreken. De secretaresse, nog steeds niet heel erg onder de indruk, zei dat ze een arts ons zou laten terugbellen. Fijn, bedankt!

20 minuten later (20!! minuten later!!) belde de arts. “Voelt uw dochter zich ook ziek?” “Nee, niet echt” zei m’n vader. “Dan is er geen reden tot paniek, maar u moet wel deze kant opkomen.”

Oke, er is geen reden tot paniek. Waarom staat dat dan in elk boekje? Waarom zetten ze daar dan niet in; als u 38,5 graden koorts hebt én u bent erg beroerd, kom dán met een rotgang naar het ziekenhuis. Maargoed, geen reden tot paniek dus. Pak die rust!

Eén van mijn ziekenhuisbezoekjes.

Eenmaal in het ziekenhuis (de Spoed Eisende Hulp (SEH) om precies te zijn) aangekomen, word ik meteen aangesloten op allerlei monitoren. Er wordt bloed getapt en ik krijg een infuus in m’n hand; niet iedereen mag m’n port à cath aanprikken en blijkbaar is het te druk op oncologie om een verpleegkundige van daar naar de SEH te laten komen. Dus ouderwets een infuus prikken it is! Ondertussen wil iedereen wat van je weten; waar heeft u pijn, heeft u al lang koorts, ziet u sterretjes, kunnen varkentjes dansen, etc?

Na 4 keer opgenomen te zijn met koorts, ontdekte ik een patroon. Er zit namelijk een groot verschil tussen verpleegkundigen op de SEH en van oncologie.

Op de SEH werd me altijd gezegd dat ze me “voor de zekerheid waarschijnlijk een dagje wilden opnemen”. De eerste keer is dit natuurlijk balen, want je hoopt dat je met een antibioticakuurtje op zak gewoon weer naar huis kan. Maar niets is minder waar. En later bleek ook dat je altijd wordt opgenomen als je koorts heb tijdens de chemo, ook als je dat thuis zelf hebt gemeten en je dit in het ziekenhuis niet meer hebt.

Als je vervolgens, na heel lang wachten en nog meer lang wachten, naar de oncologie afdeling mag, ontmoet je de oncologieverpleegkundigen. Deze hebben mij keer op keer verteld dat ik hier zeker wel een paar dagen en misschien wel een week moest blijven; “Op de SEH zijn ze wat te optimistisch geweest, je mag pas weg als je koorts helemaal weg is”. Oke, hallo omslag!

De waarheid lag in het midden. Meestal duurde de opname 2 à 3 dagen. Tijdens die opname kreeg ik om de zoveel uur een zak antibiotica aangehangen. Ik kan u melden; topspul! Toen de chemo afgelopen was en ik daarna voor de eerste keer koorts kreeg, heb ik ze echt gemist! Je gaat in een paar dagen tijd van ronduit belabberd naar topfit (zover als dat gaat tijdens de chemo, maar je begrijpt wat ik bedoel).

Ook hier heb ik koorts tijdens de chemo.

Wat ik dus na 4 keer koorts in het ziekenhuis heb geleerd, is dat je lichaam sterker is dan je denkt. En dat secretaresses geen foldertjes lezen en antibiotica in het bij u inmiddels bekende rijtje “briljante medicijnen” past. Maar dat terzijde. Wees niet bang; ook al heb je een lage weerstand en koorts, als je nog normaal kunt functioneren is er geen reden tot paniek. Maar ik zou hierdoor niet opeens risico’s gaan nemen: ga, zonder al te veel paniek, gewoon naar het ziekenhuis. En wie weet, misschien zie je nog wel een knappe dokter?!

* Kritieke dagen; de dagen waarop je weerstand het laagst is tijdens de chemo. Dit verschilt per chemo, maar tijdens de AC-kuren begon het rond dag 7 en eindigde tussen dag 10 en 14. Tijdens deze dagen moet je uitkijken met grieperige mensen, grote massa’s mensen etc, want je pikt alles op. Na 2 chemo’s kwam ik er wel achter dat mijn dip later kwam dan gemiddeld; 2 keer in de derde week koorts krijgen leek me genoeg bewijs.

Ik met niet zo lekker ziekenhuis-voedsel.

Naam

E-mail*