Het afgelopen jaar heb ik enorm veel dingen gehoord, maar ook heel veel niet. Ik kan me heel goed voorstellen dat het moeilijk is om iemand met kanker aan te spreken, een jaar geleden vond ik dat zelf ook moeilijk. Maar inmiddels weet ik als geen ander hoe bepaalde dingen over kunnen komen en wat wel of geen prettige benadering is. En wie ben ik om dit voor jullie achter te houden? Daarom dus deze kanker-voor-dummies-handleiding!
Wat zeg je niet:
- Heb je wel gezond gegeten?
- Ik weet heel goed wat je meemaakt
- Die heeft het veel erger
- Over een jaar ben je weer beter
- Huil je wel (genoeg)?
- Op die beslissing kom je nog wel terug
- Je ziet er helemaal niks van
- Zo, ben je alweer een beetje opgeknapt?
- Die heeft ook die behandeling gehad, maar die is nu dood.
- Tegen m’n zusje; nou dan zijn jouw dagen ook wel uitgeteld.
Bedankt dat je me een schuldgevoel wilt aanpraten, maar ik heb waarschijnlijk net zo gezond gegeten als jij.
Zeg dit alleen als het ook echt zo is. Ik kon meteen het verschil merken tussen de mensen die het écht van dichtbij hebben meegemaakt en de mensen die dénken dat ze dit heel goed weten.
Ik snap dat je hiermee wil zeggen dat het met mij wel goedkomt, maar het slaat een beetje de plank mis. Deze opmerkingen geeft mij namelijk het gevoel dat het van mij niet zoveel voorstelt, terwijl ik er dagelijks mee geconfronteerd wordt en het leven even om niks anders draait dan bijvoorbeeld de chemo overleven.
Daar hoop ik natuurlijk wel op, maar je leeft in het moment. Deze opmerkingen sluit een beetje aan op de vorige, het lijkt alsof het allemaal niet zoveel voorstelt; ff knallen en dan ben je snel weer beter.
Reken maar van yes! Maar alleen bij de mensen die deze vragen niet aan me stellen.
Dat denk ik niet, maar toch bedankt voor de informatie.
Daar doe ik inderdaad heel erg m’n best voor. Elke ochtend zit ik zwaar in de make-up om er maar voor te zorgen dat mensen mijn gele chemohoofd niet zien. Maar op de één of andere manier komt deze opmerking een beetje negatief op me over.
Reken er maar op dat je pas na minimaal een jaar “een beetje opgeknapt” bent. Stel deze vraag dan ook niet na 2 maanden.
Hier kan ik echt helemaal niks mee. Misschien wil je me op deze manier waarschuwen voor pijn of leed, maar het brengt me eigenlijk alleen maar angst en woede.
Ik denk dat dit geen verdere toelichting nodig heeft.
Wat zeg je wel:
- Spreek me aan!
- Benoem jouw eigen gevoel, hoe lastig je het vindt
- Wat zie je er stralend uit
- Wat doe je je make-up mooi
- Dan en dan ben ik vrij dus kan ik met mee naar …/ kan ik je helpen met …
- Maak grapjes!
Ik snap echt dat het heel moeilijk is om met me te praten, dat vond ik vroeger ook! Maar ik vind het daarom extra fijn als iemand wel het lef heeft om op me af te stappen en een poging doet om met me te praten. Hoe ongemakkelijk het ook voor jou is; ik ben allang blij dat je het durft!
Als je niet goed weet wat je moet zeggen, kun je altijd zeggen dat je het lastig vindt! Alles beter dan negeren.
Een hele andere zin dan “je ziet er helemaal niks van”. Hierbij benadruk je de positieve kant; ondanks de chemo, zie je er stralend uit!
Dat mag ook wel na mijn ochtendritueel! Maar zonder gekheid; het was iets waar ik erg m’n best voor deed en het is fijn als mensen dan op deze manier zeggen dat ik er goed uit zie.
Een belofte als “als je me nodig hebt, weet je me te vinden” is heel lief, maar weinig praktisch. Uit voorgaande opmerking haal je wel dat mensen aan je denken, maar als je iets wil afspreken moet je er om vragen. En dat doen wij Nederlanders niet graag; hulp vragen. Dus als je écht wil helpen, kun je beter aanbieden om op moment X mee te gaan of te helpen.
Ik heb zelf de hardste grappen gemaakt (keihard meezingen op de carnavalskraker “ik wil seks met die kale” deed het bijvoorbeeld erg goed), en vond het heel fijn als mensen er samen met mij ook nog om konden lachen. Humor heeft mij er voor een groot gedeelte doorheen geholpen!
Ik wil hierbij nog wel even duidelijk zeggen dat ik niemand iets kwalijk neem of boos op iemand ben. Het waren met name onbekenden/kennissen die deze opmerkingen maakten omdat ze gewoon niets wisten te zeggen. Ik zelf zou deze opmerkingen een jaar geleden misschien ook gemaakt hebben. Maar als je dit de hele dag hoort, kan het vervelend worden. Daarom juist deze handleiding; nu weten jullie allemaal wat je in het vervolg wél kunt zeggen!
Bril-jant! En het lijkt allemaal zo vanzelfsprekend:p
Rake klappen meid, goed gedaan!
Ik denk dat heel veel mensen die dit lezen zich nu angstig afvragen wat ze allemaal hebben gezegd (mezelf inclusief 😉 ).
Maar over die make-up: dat is niet (alleen) om aardig te zijn of zo, dat is welgemeend! Als je geen haar hebt valt make-up extra op of zo, dus dan is het wel cool als blijkt dat jij daar heel goed in bent :).
Haha Wessel! Zo was het niet bedoeld. Het waren met name onbekenden die deze opmerkingen maakten. Bekenden en vrienden voelden vaak goed aan wat ze wel of niet konden zeggen! Dus maak je niet druk;)
Heel herkenbaar!
Ik deel het graag op mijn fb,geen probleem mee?
Je blogs blijven me inspireren en steunen!
Vind ik alleen maar leuk! Dus deel hem gerust! En heel fijn om te horen dat je er zoveel aan hebt, dat is precies waar ik het voor doe:)
Dit is zo herkenbaar en ik heb hier heel hard om moeten lachen. Zo waar alles en idd zelf maakt ik dit ook precies zo mee😂😂 ( 4 ac’s elke 2wk gehad en bezig met de 12 wk taxol , waarvan 4 gehad)