Jacintha’s topper: Maris

Soms heb je van die mensen in je leven waarvan je zeker weet: dit blijft voor altijd. Maris is daar één van. Ze was één van de eerste die me belde en ze zal ook altijd één van degenen blijven die ik als eerste wil bellen. Dus bij deze haar blog; hoe heeft zij het ervaren?

Toch gek, mijn beste vriendin heeft kanker. Zomaar. In ieder geval, voor mijn gevoel dan. Ik heb het heel lang heel onwerkelijk gevonden. En misschien nog steeds wel. Onwerkelijk, maar ook vooral oneerlijk. En of ze dit zou overwinnen, of ze zou genezen? Natuurlijk! Niet alleen was dat de enige mogelijke optie, een andere afloop is nooit in me opgekomen. Dat het een zware periode zou worden, dat wel. En ik zou daar voor haar zijn, ze kon rekenen op mijn volledige support, vanzelfsprekend. Maar, hoe deed ik dat? Hoe moest ik mijn beste vriendin steunen in iets wat ze moeten ondergaan wat zo onwerkelijk is? En wat zo groot is? Misschien was dat het engste, dat het niet lang zou duren voordat het allemaal niet meer onwerkelijk zou zijn. Ineens kwam het dichtbij, te dichtbij. En als ik dat al zo voelde, hoe zou het dan wel niet voor haarzelf zijn? Ons eerste telefoongesprek na het nieuws vroeg ik haar dit en ze vertelde me dat gek genoeg ze zelf heel rustig eronder was, terwijl de rest om haar heen vooral van slag was. Waarschijnlijk vond zij het net als ik onwerkelijk.

Vriendin met kanker

Jacintha: dit achtervolgt mij al jaren en gaat nu zeker nog langer door:P Ieder meisje wil geschminkt worden als vlinder, tijger etc. Jacintha niet, Jacintha wil als dracula. WTF?!


Jacint is vanaf het begin heel open en eerlijk over alles geweest. Ze gaf aan dat ze hoopte dat geen van ons dit ooit hoefde mee te maken en nam ons mee in haar verhaal, haar pijn en haar ongerustheid. Ze vertelde over de ontdekking van het knobbeltje. Niet eens om haar hart te luchten, maar omdat wij moesten weten, vond ze, hoe zoiets voelde, zodat, mocht ons dit overkomen, wij wisten hoe we moesten handelen. Daar zat ze, mijn vriendin met kanker, te zorgen voor ons!

Toen kwam de operatie en de dag ervoor werd ik opgetrommeld om haar gezelschap te houden. Mijn taak voor die dag was duidelijk, haar zo veel mogelijk afleiden van de gedachte aan de dag die haar te wachten stond. Na de operatie kwamen we langs in het ziekenhuis en hebben we ons bescheurd van het lachen om ‘Jacint high van de morfine’. Iets was we nog steeds graag mogen nadoen!

Vriendin met kanker

Zo zag je ons eigenlijk al-tijd: buiten en samen;)


Ik denk dat dat ook een van de dingen was die centraal stonden tijdens het hele traject. De nuchtere manier waarop ze naar de situatie keek en haar humor! Op die manier is het onderwerp kanker nooit een beladen onderwerp geweest en ik denk dat dat voornamelijk te wijten is geweest aan hoe Jacint zelf ermee omging en erover praatte.

Na de operatie kwam de chemo. De chemo die ook voor de buitenwereld duidelijk zou maken door wat voor een periode ze ging. Ze zou immers haar haar verliezen. Het lange blonde haar, dat altijd zo kenmerkend was geweest voor Jacint en zoals ik haar al bijna 20 jaar ken. Met z’n allen zijn we mee geweest naar de kapper, waar ze haar lange haar doneerde. En daar was Jacintha met kort haar en niet veel langer daarna was het Jacinta kaal, met een hoofddoekje. Gek genoeg – want ik kende haar niet anders dan met lang haar en ik had gedacht dat al het andere gek zou staan – bleek zowel het korte haar, als het hoofddoekje haar te staan! Het hoofddoekje zelfs zo goed, dat toen ze bij mij op bezoek kwam in Amsterdam, ze gratis met de (Arabische) buschauffeur mee mocht!

En nu, nu haar haar terug aan het groeien is en we in spanning afwachten of het wel of niet zal gaan krullen, heb ik haar nog nooit mooier gevonden dan met dit korte kapsel!

Vriendin met kanker

Hier is geen uitleg bij nodig lijkt me;)


Als ik terugkijk op de afgelopen periode, ben ik bovenal trots! Trots op mijn mooie, oprechte en sterke vriendin. Die zich, no matter what, staande houdt, en niet onbelangrijk met een flinke dosis humor. Ik ben trots op Niels, op haar familie en natuurlijk op mijn (zelf toegewezen) pete-kinderen in de vriezer! Ik heb immens veel respect voor hoe zowel Jacint als de mensen om haar heen zich door deze periode hebben heen geslagen. Ik ben trots op iedereen die er onvoorwaardelijk voor je is geweest en altijd zal zijn. Zowel als het goed met je gaat, maar ook als je je shit voelt (pardon my french)

Ik ben trots op een vriendin als jij en trots dat ik jouw vriendin mag zijn!

Zij en ik, zij en ik, zij en ik – we horen bij elkaar

Vriendin met kanker

Carnaval 2016

2 comments

Geef een reactie