Jacintha’s feitjes en fabeltjes

• Na de operatie liep en lag ik krom. Doordat ze de huid zo strak trekken is rechtop lopen de eerste tijd geen optie. Dit moet heel voorzichtig “rekken” en gaat vanzelf. Liggen deed ik de eerste weken tegen een rugsteun en met een grote knuffelbeer onder m’n knieën. En wist je dat mijn hersenen hier zo goed op geprogrammeerd waren dat als ik ’s nachts naar beneden gleed, mijn hersenen mijn knieën automatisch verder optrokken? Knap staaltje hersenactiviteit, al zeg ik het zelf.
  

  De rugsteun en behulpzame knuffelbeer.

• Niezen, hoesten en lachen zijn pijnlijk. Daar had ik niet (geef toe; jij ook niet!) bij stil gestaan, maar logischerwijs span je daarmee je buikspieren aan. En wat wil je nu juist niet aanspannen?! Juist, de buikspiertjes. Voor niezen heb ik een enorm handige tip die me de eerste dagen voor veel problemen heeft behoed; keihard in je pink knijpen, tot het pijn doet, en de niesdrang zakt af. Bij hoesten en lachen was mijn eerste reactie; buik vasthouden en krom staan! Persoonlijk denk ik uit een soort natuurlijke drang tot ondersteuning bieden.
• Ik heb m’n lichaam goed leren kennen. Zo ontdekte ik dat mijn buik opzwelt na veel doen. En de enige remedie is dan; rust. En rust is niet een Engelse film kijken zonder ondertiteling. Rust is slapen, complete rust. En ja, ik hoor mijn familie en vooral Nelis al lachen; ik slaap overdag bijna nooit. Blijkbaar is advies geven een beter ontwikkelde eigenschap van me dan advies ontvangen. Ook is het woord “obstipatie” een terugkerend thema rondom deze operatie. Blijkbaar hoort obstipatie bij deze operatie, bij de medicatie en bij mij. Een combinatie van teveel doen en niet kunnen kakken zorgde bij mij voor een aantal telefoontjes naar het ziekenhuis. Gelukkig bestaan er (verschrikkelijk vieze) medicijnen die in ieder geval aan het puntje “obstipatie” iets kunnen doen. Hier vind je wat praktische tips hierover, en over alle andere tips rondom deze operatie.
• Ik ben een kluns. De wonddrain mocht er pas uit als hij minder dan 30 ml had gelopen in 24 uur. Op dinsdag mocht ik naar huis en elke dag liep hij minder veel. Uiteindelijk had hij zondag minder dan 30 ml gelopen, maar omdat ik op maandag een controle had mocht ik hem maandag laten verwijderen. Maaaaarrr… ik zou geen Jacintha heten als ik niet iets bijzonders zou toevoegen! Dus trok ik op geheel eigen wijze mijn broek aan, struikelde ik tijdens deze actie en liet ik daardoor de drain knappen (hij knapte aan de buitenkant kapot, er is dus geen stukje drain uit m’n lichaam getrokken! Gelukkig!). Dan zit er niets anders op dan tóch naar het ziekenhuis om hem op de juiste manier te laten verwijderen. Naast deze actie kwam ik er ook maar weer eens achter hoeveel dingen ik eigenlijk laat vallen. Hoeveel ik de eerste dagen Niels of anderen heb geroepen om weer iets van de grond te rapen is zeker niet meer op 1 hand te tellen.
  

  Jacintha aka kluns. (Ook zie je hier een stukje buikband.)

• Wandelen is heerlijk! De eerste dagen in het ziekenhuis en thuis zat ik continu binnen. Tijdens de autorit naar huis zag ik zelfs weer voor het eerst daglicht. Dus dan is een eerste wandelingetje buiten heerlijk verfrissend. En ook al kwam ik de eerste keer maar tot het tweede bankje (ja de tweede!! Iets met prestatiedrang en grenzen!), mijn conditie werd elke dag een beetje getraind.
  

  Eerste wandelingetje buiten: tot het tweede bankje!

• Filmmarathons zijn geweldig. Ik heb de eerste dagen heel wat films gezien. Zo konden natuurlijk “the parent trap” en “she’s the man” niet ontbreken, maar ook een heuse “the hunger games marathon” met m’n moeder behoort tot de favorieten.
• Douchen is top! Ook al kon ik het niet alleen, deed het staan zonder buikband pijn, mocht het douchen niet te lang ivm mogelijk “weken” van de wonden, moest ik uitrusten op een douchekrukje; douchen was heerlijk! Wat kan je je dan vies voelen als je je niet normaal kunt douchen. En wat kan je je heerlijk voelen als dat eindelijk wel weer kan:)

• Er zit na de operatie gevoel in je borst. Nope, niets van waar. Als ik mijn nieuwe borst aanraak is het nog steeds alsof ik iets aanraakt wat niet van mij is. Maar zal ik jullie een leuk feitje vertellen (mag wel toch? ook al is het in de fabeltjeslijst?)? Ik weet zeker dat mijn nieuwe borst van mij is, want het striae-streepje van mijn buik zit nu op mijn borst! En daar vind ik hem eigenlijk veel cooler:)
• Er zit na de operatie gevoel in je buik en bovenbeen. Bij mij ook niets van waar. Vanaf mijn nieuwe navel tot de buikwond heb ik geen gevoel meer, heel raar. En dat zorgt ook weer voor minder handige situaties; na een dagje veel doen had de buikband blijkbaar zoveel geschuurd dat er een bloedblaar was ontstaan ij m’n nieuwe navel. Maar dat zag ik pas toen de buikband weer af ging. Nu begrijp ik waarom de arts adviseerde soms een t-shirtje onder de buikband te dragen. Daarnaast voelt mijn linkerbovenbeen minder dan voorheen, ik vermoed door het weghalen van de lymfeklieren uit mijn lies. Bij beide kan er niet worden aangegeven wanneer dit weer terugkomt. Laat het eeuwige afwachten beginnen..
• Er zijn vaste regels rondom het gebruik van een buikband. Ook niet waar. In het radboudumc krijg je een folder met leefregels na de operatie. Ook ben ik, vlak voor de operatie, lid geworden van een facebookgroep; diep flap reconstructie (dit is een groep waar je alleen word toegelaten als je deze operatie gaat krijgen of hebt gehad en waar alle onderwerpen alleen door de leden gelezen kunnen worden). Hier las ik dat in elk ziekenhuis andere regels zijn wat betreft het dragen of uberhaupt het hebben van een buikband. Vraag dus altijd na wat de regels in jouw ziekenhuis zijn! Ik moet zeggen dat ik het als heel prettig heb ervaren om de buikband te dragen, ik weet eigenlijk niet wat ik zonder zou moeten. Maar in die groep las ik dat veel vrouwen die geen buikband droegen, het ding niet hebben gemist.
• Na de operatie kun je makkelijk hetzelfde eten als voor de operatie. Klopt ook niets van, althans bij mij niet. In het ziekenhuis kreeg ik allerlei lekkere kleine maaltijden voorgeschoteld en dacht ik dat ik superveel at. Eenmaal thuis bleek dat de combinatie obstipatie en een maag die door strakgetrokken huid in de verdrukking lag geen goede invloed te hebben op de hoeveelheid die ik binnen kreeg. Of juist wel, het is maar hoe je het bekijkt. Ik moest in ieder geval de eerste tijd rekening houden met meerdere hapjes verdelen over de dag.
  

  Sushi zijn ook kleine hapjes.. Toch? TOCH??

• Na de operatie kun je hetzelfde naar de wc. Klopt niet. En dit keer heb ik het eens niet over obstipatie, maar over de diepte van mijn wc. Want het is best een klus om zo diep te moeten zakken zonder de hulp van buikspieren met daar bovenop een dosis pijn. Bij praktische tips staan artikelen die ik heb gehuurd na de operatie, maar daar kun je eventueel ook een verhoogde wc-bril huren!
• Na de operatie heb je meteen een tepel. Nope, niets van waar. Waarom ze dat niet doen? Uit betrouwbare bron heb vernomen dat ze dit met name niet doen doordat de nieuwe borst eerst gezwollen is en nog gaat inzakken. En dan zou het jammer zijn als je 2 ongelijken tepels hebt! (Dank Dionyse!) Maar ikzelf denk ook dat hiernaast een combinatie speelt van “kleine kans op afsterven van de nieuwe tiet” (dus dan verspeel je ook een mooi gemaakte tepel) en “controles uitvoeren precies op de plek van de tepel” (weet je nog, dat hechtinkje?). Na enkele maanden volgt weer een controle waarin wordt besproken hoe het verder zal gaan rondom het krijgen van een tepel.
• De teruggeplaatste lymfeklieren werken meteen. Zeker niets van waar. Blijkbaar zetten ze de lymeklieren vanuit mijn lies alleen maar terug in mijn oksel, en sluiten ze deze niet aan. Deze jongens moeten de komende maanden hun eigen weg vinden en pas na een half jaar zal ik hopelijk iets merken van al hun verzette werk. Vooralsnog is mijn arm zelfs iets dikker dan voor de operatie, waarschijnlijk omdat er zoveel is gebeurd dat m’n arm ook weer even van slag is.
• De littekens zijn heel goed zichtbaar. Deels waar, deels niet waar. Natuurlijk zie je de eerste tijd de littekens. Maar er bestaan zalfjes (zoals calendulan en bio oil) om dit zo goed mogelijk te laten herstellen en daarnaast heb je ook nog eens hele mooie lingerie en bikini’s die de littekens goed kunnen verbergen. En after all is m’n lichaam inmiddels toch al een bouwpakket, dus een littekentje meer of minder maakt ook niet uit!

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren