De eerste chemo

Zoals jullie hebben kunnen lezen in m’n vorige blogs, was ik me al weken mentaal aan het voorbereiden op de chemo’s. Aan de ene kant vertelde m’n overlevingsmodus dat ik het gewoon aan zou kunnen; Ik ben jong en relatief fit, dus dit moet goedkomen! Aan de andere kant was daar het doembeeld van de grote boze chemo dat iedereen heeft. Ik zag mezelf al helemaal in bed liggen met een kotsbakje naast me. Maar welke van deze twee ideeën zou waarheid voor mij worden?

Een beeld dat je veel ziet op de afdeling Oncologie: een rode en een witte chemozak.

Een beeld dat je veel ziet op de afdeling Oncologie: een rode en een witte chemozak.

Van tevoren probeer je toch een beetje een idee te krijgen over de gevolgen van de chemo. Hoe zou ik me gaan voelen? Waar moet ik precies rekening mee houden? Mijn vaste verpleegkundige zei; “Iedereen reageert anders op de chemo. De één ligt de hele dag in bed en de ander zit op de eerste dag alweer op de fiets om boodschappen te doen.” Er was dus echt niks over te zeggen, het bekende afwachten ging verder.

En toen was ’s ochtends het moment daar; we gingen opweg naar het ziekenhuis. De afgelopen paar maanden heb ik me totaal niet ziek gevoeld ondanks dat ik van binnen natuurlijk erg ziek was. Een raar idee vind ik dat ik mezelf nu vrijwillig ziek ga laten maken met als doel beter worden. Maar dat is meteen ook iets wat ik me goed inprent; ik word hierdoor beter!

In het ziekenhuis wordt team Oldenbeuving warm ontvangen en krijgen we een eigen kamertje. Er zijn kamertjes alleen en kamers met ongeveer 6 personen. Aangezien ik één van de jongste op de afdeling ben voelde ik me niet altijd op m’n plaats op een meerpersoonskamer, ik zat toch in een andere levensfase dan de rest van de patiënten. De verpleegkundigen voelden dit feilloos aan en brachten me vaak naar een kamertje alleen.

Ik word aangesloten op het infuus. (De eerste keer was dit via een infuus in m’n hand en later gaat dit via de port-à-cath.) Ze controleren eerst mijn naam en geboortedatum om te controleren of ik wel de goeie zakken krijg. (Mocht je je naam en geboortedatum nog niet goed kennen; die leer je in het ziekenhuis wel kennen. Werkelijk iedereen vraagt ernaar!) Dan worden alle zakken aangehangen. Eerst krijg ik een zakje medicijnen tegen de misselijkheid, vervolgens wordt er gespoeld met een zoutoplossing en kan het echte feest beginnen.

Een rode en een witte chemozak kijken me aan. Deze troep gaat dus zo mijn lichaam in. Deze troep gaat ervoor zorgen dat ik me ziek ga voelen maar ook dat ik beter word! Een rare tweestrijd waar ik me dan heel erg bewust van ben maar die ook moeilijk te verwerken is.

De eerste zak is aangesloten en de rode vloeistof begint te lopen. Het is zo’n raar idee dat ik vrijwillig vergif m’n lichaam in laat lopen en dat rode goedje versterkt dit alleen maar. Iets roods hoort niet je lichaam in te gaan, hoogstens eruit in de vorm van bloed. Ik was zo blij dat de kanker eindelijk m’n lichaam uit was, en nu laat ik dus dit rode gif naar binnen lopen. De vloeistof komt steeds dichter bij m’n arm en ik durf niet meer te kijken; misschien dat als ik het nog even negeer, het er nog even niet is.

Helemáál niet charmant, en al met hoofddoekje, maar dit is eigenlijk de enige foto waar ik te zien ben met een rode chemozak! Dus puur om jullie een idee te geven plaats ik deze foto;)

Helemáál niet charmant, en al met hoofddoekje, maar dit is eigenlijk de enige foto waar ik te zien ben met een rode chemozak! Dus puur om jullie een idee te geven plaats ik deze foto;)

Na de rode zak wordt er weer even gespoeld met zoutoplossing en daarna komt de tweede chemozak. Deze zak is wit en ziet er veel minder eng uit. Dit lijkt gewoon op een zoutoplossing, dus hier heb ik minder moeite mee. Nu is het eigenlijk een beetje de tijd uitzitten en wachten tot ik iets ga voelen.

Nadat alle troep in m’n lichaam zit en ik afgekoppeld ben van het infuus, mag ik naar huis. Ik ben ondertussen nog steeds aan het wachten op het moment waarop ik me ziek ga voelen. Eenmaal thuis gekomen lezen we het foldertje nog maar eens door; wat kan ik allemaal verwachten? Op dat moment valt mijn oog op wat je wél mag eten tijdens de chemo. In het lijstje met etenswaren staat ook een puddingbroodje. Een puddingbroodje! Mijn geluk kon niet op! Niels en Ramona zijn meteen naar de dichtstbijzijnde bakker gehold om er een paar te halen. Die chemo is zo erg nog niet!

Naarmate de uren verstrijken voel ik dat er wat gebeurt met mijn lichaam. Ik vind dit het moeilijkste deel om te beschrijven omdat het een gevoel is dat ik ook nog nooit eerder heb gevoeld; een chemogevoel. Om toch een soort beschrijving te geven zou ik zeggen; een enorme kater die is afgezwakt met medicijnen. Daarnaast voelde ik een paar keer een soort warme gloed door m’n lichaam gaan. Alsof ik m’n lichaam voelde strijden! Het gebeurde niet vaak, maar vaak genoeg om me te helpen herinneren aan het feit dat mijn lichaam bezig was om die rotziekte te verslaan.

Die avond is m’n moeder blijven slapen. Niels zou de volgende dag weer moeten werken en niemand wist hoe ik me zou gaan voelen, dus het was super fijn om iemand bij me te hebben. ’s Nachts heb ik enorm lopen zweten, een handdoek onder je leggen is dan ook wel een echte aanrader (tips voor tijdens de chemo volgen snel en kun je dan hier vinden). ’s Ochtends ben ik lekker lang onder de douche gaan staan en heb ik de pilletjes genomen tegen de misselijkheid; alweer van die briljante pilletjes!

M'n eerste ochtend na de chemo. Je ziet hoe ik me voel!

M’n eerste ochtend na de chemo. Je ziet hoe ik me voel!

Toen ik eenmaal onder de douche uitkwam bedacht ik me dat mijn doembeeld nog niet was uitgekomen. Ik had nog steeds dat gekke chemogevoel, maar verder ging het nog redelijk. Tot ik dacht aan het nog overgebleven puddingbroodje… Ik had geen bakje nodig, maar laat ik het zo zeggen; ik hoef nooit meer een puddingbroodje. Meteen een tip voor degenen die de chemo nog moeten ondergaan; eet op de eerste dag vooral dingen die je normaal gesproken niet eet want het zou zonde zijn als je iets niet meer lust wat je vaak eet.

De rest van de dag heb ik heerlijk op de bank gezeten en series gekeken. Dat gekke chemogevoel hield aan, maar daar bleef het ook wel bij. En om terug te komen op de vraag waar ik me voor de chemo mee bezig hield; kreeg mijn overlevingsmodus gelijk of het doembeeld? Met volle overtuiging werd het mijn overlevingsmodus! Want ondanks dat ik me vreemd voelde, en geen puddingbroodje meer wilde eten, had ik het me allemaal veel erger voorgesteld. Round 1 Jacintha vs. chemo: 1-0. Op naar de volgende ronde!

Loading

23 comments

  1. Wil Fletcher says:

    Goed gedaan Jachinta je eerste chemo ,,
    Ik heb toen der tijd 6 gehad en was mij wel
    Meegevallen niet veel ziek geweest en
    Misselijk wel had ik veel honger !!!!

    Wens je veel sterkte met de volgende
    H groeten Wil Fletcher …

  2. Ramona says:

    Hahaha het beruchte puddingbroodje! Ik herinner me het als de dag van gisteren! En beschuitje aarbeien waren ook even teveel van het goede he:p op

  3. Deb says:

    Wat een kanjer ben je!! Heel fijn om te lezen hoe je dit ervaart ik loop denk ik zo n maandje achter jou aan zit nu nog aan het begin van de bestralingen. Half mei krijg ik mijn eerste chemo, 6 in totaal. Sterkte meid!! Je kant het!!! Liefs Deb

    • Jacintha says:

      Wat een lieve reactie! Heel fijn om te lezen dat jij als lotgenoot het ook fijn vindt om te lezen, daar doe ik het voor! Ik loop ietsje meer op je voor want ik ben pas later begonnen met bloggen;) Ik heb in juni de eerste chemo gehad en november de laatste (4x om de drie weken en 12x wekelijks). Jij heel veel succes de komende tijd! Liefs Jacintha

        • Jacintha says:

          Natuurlijk mag dat! Dat stond bij mij van tevoren vast en hangt volgens mij samen met het type kanker. Bij mij was het hormoon en eiwitgevoelig. Een vriendin van oncologie had ook net een ander type en ook 6 AC-kuren. En ik voel me steeds beter. Ik heb over het algemeen weinig last gehad van de chemo (komt nog meer in de blog), maar ging qua conditie wel wat achteruit. Maar het gaat steeds beter! Ben nu zelfs aan het hardlopen:)

          • Debbie says:

            O wat goed om te horen!! Ja ieder type is ook anders, maar ik vroeg me het af omdat ik ook voor jou type chemo s mocht kiezen, maar ik ga voor 6x tac hopelijk gaat het me net zo goed af als jou!! Succes met hardlopen!! Echt goed!!

  4. diana alberts says:

    Zet hem op hoor,ik ben pas klaar ,ik heb ook weer wat haar wat ik nooit meer zal drinken na mijn chemo is limonade wat knalrood is daar zou je al bij voorbaat niet lekker van worden

  5. Nathalie beck says:

    Hoi jacinta

    Zet hem op, heb zelf nog 1 ac te gaan van de 4 dan 12 keer om de week chemo met hersetepin jammer genoeg allemaal een week uitgesteld door luchtweginfectie verder voel ik mij wel top haast geen bijwerkingen van de chemo alleen dag 6 of 7 koude rillingen en slijmvlies in de mond veel pijn. Alles lus ik nog wel alleen was ik heel verzot op thee maar dat smaakt niet meer vind ik heel jammer. Vroeg mij ook af hoe jij de port a catch ervaart zit er aan te denken om het ook te nemen omdat zoveel geprikt moet worden maar durf niet echt gek he!!!

    Groetjes Nathalie

    • Jacintha says:

      Er komt bij mij ook nog een blogje over de bijwerkingen! Misschien ook leuk om te lezen;) En de port à cath vond ik echt een uitkomst! Bij mij lukte vaak het prikken van een infuus niet en het aanprikken van de poort is veel minder pijnlijk! Dus ik ben fan;) Succes de komende weken!

  6. Irma says:

    Wat fijn te lezen zulke positieve ervaringen. Zo fijn omschreven allemaal. Ik heb er veel aan al is het maar tegen de angst voor wat komen gaat. Ik blijf graag meelezen. Veel beterschap. Liefs Irma

  7. Marjo says:

    Goed beschreven, bedankt!
    Zelf ben ik bezig met mijn tweede chemokuur, vooraf aan de operatie. Ik voel me de eerste week vrij beroerd, daarna wat minder maar dan krijg ik wel sneller een infectie en in de laatste week voel ik me aardig goed. Toch weer verschillend voor iedereen dus!

Geef een reactie