Daar is het weer! Ik ben niet gek! Een stekende pijn trekt vanuit mn buik naar mn benen. Vanuit mn baarmoeder, alsof ik ongesteld moet worden. Wat natuurlijk niet kan, ik zit in de overgang. Heel even maar, heel even de bevestiging dat ik niet gek geworden ben. Nog geen minuut later is het weg..
Ik voel niks meer, voel me compleet normaal. Zie je wel, ik stel me aan. Het was er helemaal niet. Nooit geweest, ik word gek. Ben ik dan zo het vertrouwen kwijt? “Stop Jacintha” spreek ik mezelf toe. Jij voelt altijd al een dag van tevoren dat er koorts aan zit te komen, dus jij voelt dingen goed. Je bent niet gek. Of toch..?
Dit gaat zo een aantal weken door, waarbij ik op een gegeven moment te vaak de bevestiging heb gehad dat ik een stekende pijn voel; het moment om aan de bel te trekken. Spannende weken volgen; ik ben geen bloedspoed, dus men heeft geen haast om me te onderzoeken. Logisch natuurlijk, maar bij mij stapelt de spanning zich op. Wat nou als..?
Uiteindelijk kom ik terecht bij een gynaecoloog. Samen met Nelis stap ik de kamer binnen, terwijl bij ons beiden de zenuwen door ons lijf gieren. Iets wat we blijkbaar uitstralen, want ze opent het consult met; “jullie zijn zenuwachtig he?! Ja, ik zie het.” Deze opmerking geeft mij direct vertrouwen! Deze vrouw kan dingen!
“Eigenlijk mag ik alleen een echo afnemen en de uitslag zou je dan via de huisarts horen. Maar in jullie geval doen we dat niet, ik zal jullie alles vertellen wat ik zie.” Deze vrouw! Ze loods ons de wereld van echo’s door, benoemt structuren die overduidelijk zichtbaar zijn. Blijkbaar, want wij zagen ze niet. Maargoed, als zij ze maar ziet!
Al vertellend concludeert ze al gauw dat wat ze ziet, precies past bij mijn situatie. Eierstokken liggen stil, baarmoeder niet actief met een dikke baarmoederwand. Voor de zekerheid neemt ze een biopt en maakt ze een uitstrijkje, met name door de voorgeschiedenis, maar vooral niet omdat ze zich zorgen maakt.
Dat biopt.. Wat zal ik er van zeggen? Misschien is het maar beter als ik er niks over zeg. Tenslotte wacht iedereen op de afloop en niet zozeer op hoe fucking pijnlijk dat klote biopt was. Dus, we gaan door!
Maar wat veroorzaakt dan die buikpijn? De gynaecoloog vertelt me dat de dikke baarmoederwand ervoor kan zorgen dat je af en toe krampjes hebt, en dat in combinatie met littekenweefsel van de diep (waardoor geen speling in de buik) kan zorgen voor de buikpijn. Plausibel. Plau-si-bel.
Op het moment van schrijven heb ik nog geen uitslag, maar ben ik wel geruster dan voor het bezoek aan de gynaecoloog. Toch blijven de komende weken spannend en kan ik pas écht relaxen als de telefoon gaat. En ja, dat duurt in totaal 3 weken, want ja; geen bloedspoed.
Gelukkig neig ik momenteel naar een goede uitslag, and let’s pray to fucking god dat het ook echt zo is! Maar deze afgelopen en komende weken brengen me weer even tot de realisatie dat we ons met zn allen fucking gelukkig mogen prijzen. En ja, dat is veel fucking, maar ik vind dat dat mag om jullie iets duidelijk te maken.
Deze hele klote ziekte is zo random, geniet as-te-blieft van wat je hebt. Want als je ff niet op let is het voorbij. En wat zou het dan zonde zijn als je je tijd verspild met nutteloze dingen. Plausibel? Stop dan nu die telefoon weg (kom hier natuurlijk wel weer terug) en maak wat van je leven! Thank me later✌️
Dit klinkt heftiger dan dat ik durfde vermoeden. Tuurlijk, ook ik hield m’n hart vast, maar de impact die ik in dit verhaal lees op jou komt hard aan. Tegelijkertijd bewijs jij met jouw verhaal dat je niet aan kracht hebt ingeboet. En die Vietnamese rots ook niet. Jullie verdienen een lintje. Maar omdat ik die niet heb, draag ik het nummer “Like a rock” van Bob Seger nog een keer op. Nu voor jullie allebei 😉
Deze trok mijn aandacht en tegelijkertijd maakt het mij ook bezorgd. Ik heb ook een diep en heb ook vaak last van buikpijn, maar meer mijn darmen. Komt allemaal goed en blijven genieten dat doen wij ook.
Gelukkig nu goed nieuws, zo mijn nieuwste blog:) Hopelijk gaat het met jou ook goed!
Pak die rust Jacintha 🙂
Wat heb je dit wee “mooi” op papier gezet. Elke keer weer weet je mij te raken. Ga zo door en ik hoop met je (jullie) mee dat het goed af loopt want ik wil niet teveel l van zulke stukken lezen.
Dankjewel! En zie mijn nieuwste blog, er is inmiddels nieuws! En laten we hopen dat dit de enige blog hierover is:)
Hoi Jacintha, heb je inmiddels nieuws? Ik heb ook vaker menstruatie-achtige buikpijn gehad, dat had ik dan tegen het einde van de 12 weken van de Zoladex. In overleg met de gynaecoloog liet ik die daarom altijd iets eerder zetten, rond 10.5 week. Dat hielp voor mij. Succes!
Bedankt voor de tip! Bij mij lijkt het continu aanwezig te zijn, maar inmiddels is er in ieder geval nieuws, zie mn nieuwste blog:) Hoe is het met jou?