Vakantie hoogtepunten Kroatie

Sorry jongens, ik ga jullie weer jaloers maken met vakantieverhalen. Want wat hebben Niels en ik een topvakantie gehad en wat wil ik graag terug! Nu! Maar helaas kan dat niet, en moeten we het met de foto’s en verhalen doen.

Tijdens de vakantie heb ik een aantal persoonlijke hoogtepunten beleefd. Iets waarvan ik een jaar geleden*, terwijl ik midden in de chemoreeks zat, nooit had verwacht het weer te kunnen. (Of eigenlijk had ik er niet echt over nagedacht, het was op dat moment gewoon geen optie meer.) Hierbij mijn hoogtepunten op een rijtje.

3: Grot beklimmen
Eigenlijk valt dit onder hoogtepunt 2, maar hij verdient wat extra aandacht. Niels en ik bedachten tijdens de wandeltocht in Plitvice dat het leuk zou zijn om een aantal dingen te bekijken die niet bij het standaard parcours hoorde. Topidee! Bij de eerste afslag kwamen we fantastische watervallen tegen, dus dat hadden we echt goed gedaan; dit gaan we vaker doen. De tweede keer zagen we een grot; JA, DOEN! Nou daar gingen we hoor! Het was een helse klim en onderweg haakten er steeds meer mensen af; het moet wel heel mooi zijn daarboven als we al deze moeite doen. Maar ein-de-lijk kwamen we dan boven aan. We keken om ons heen en we zagen: NIKS! Wát een drama! Hierna zijn we dus gewoon op het pad gebleven;) Toch vind ik het een hoogtepunt, want ik ben wel die helse grot ingeklommen en dat had ik een jaar geleden nooit verwacht.

Bovenaan de grot, met uitzicht op helemaal niks. Voor de oplettende kijker: Niels loopt op de achtergrond al weer naar beneden, die was er klaar mee;)

Bovenaan de grot, met uitzicht op helemaal niks. Voor de oplettende kijker: Niels loopt op de achtergrond al weer naar beneden, die was er klaar mee;)


2: Plitvice meren wandeltocht
In de tweede week van de vakantie zijn we naar de Plitvice meren geweest. Het was een rit van 3 uur heen en 3 uur terug, maar ik zou het iedereen aanraden. Wat is het daar mooi! Echt een paradijsje. Als je mij vraagt wat het hoogtepunt was van de vakantie, dan was het zeker dit. “Maar waarom staat hij dan toch op de tweede plek?” hoor ik u vragen. Omdat de nummer 1 fysiek en mentaal meer van me vroeg, maar deze wandeltocht is een goede tweede hoor. En dit hoogtepunt duurde eigenlijk de hele dag; we hebben namelijk een wandeltocht gedaan van zo’n 6 uur. Niet te geloven dat ik nog geen jaar geleden na 10 minuten op het strand al kapot was en dat ik nu 6 uur lang door het paradijs heb gelopen. Wat een beetje fysio en wilskracht al niet kunnen doen!

Een aantal hoogtepunten binnen het hoogtepunt.

Een aantal hoogtepunten binnen het hoogtepunt.


1: Mountainbiken
Maar het absolute hoogtepunt was mountainbiken in Kamenjak (Nationaal Park in Istrië). Dit was een parcours van ongeveer 10 kilometer met smalle en steile zandpaadjes; bultje op, bultje af. Echt zo’n parcours dat je op die filmpjes voorbij ziet komen en waarbij je eigenlijk niet durft te kijken. En ík heb dat gewoon gedaan! Een aantal keren zijn we gestopt om te genieten van de omgeving en even bij te komen. De stranden daar waren werkelijk fantastisch dus opladen voor de rest van de rit was geen probleem. Aan het einde van de rit, ik schat de laatste 2 kilometer, begon ik het zwaar te krijgen. Ik merkte aan mezelf dat ik kapot was en dat ik foutjes ging maken. Maar ik moest en zou dit doen! Denk eens aan een jaar geleden, hoe je bijna niks kon en je hier nu al de hele dag aan het mountainbiken bent. In een jaar een transformatie doormaken van chemopatiëntje naar mastermountainbiker. Oke, nu overdrijf ik. Maar ik moest mezelf moed inpraten! De speech werkte wel, want ik heb het op pure wilskracht uitgereden. Vlak voor het einde zei Niels tegen me dat hij trots op me was. En van pure blijdschap begon ik te huilen (wellicht had de vermoeidheid hier ook een aandeel in). Maar wat was ik blij dat ik dit gehaald had!

Mastermountainbiker!

Mastermountainbiker!


Een vakantie om nooit te vergeten dus! Als ik terugdenk aan mijn dagen van een jaar geleden, dan denk ik vooral aan het “leven met de dag”. Zie eerst maar eens vandaag door te komen, en dan zien we daarna wel verder. En ik zat op dat moment al helemaal niet te wachten op blije mensen die allemaal tips voor me hadden. Dus voor de mensen die nu chemo ondergaan en dit helemaal tot het einde uitlezen: Respect! Nu, een jaar later, durf ik weer plannen te maken en durf ik mezelf uit te dagen. En ik ben heel blij om te merken dat mijn lichaam weer zichzelf wordt; Jacintha is back! En voor degenen die nu nog middenin de chemo zitten, wil ik het volgende zeggen: Focus je op vandaag, maar laat mijn blije gedoe een steun zijn en realiseer je dat je over een jaar (en nu ook al) ook heel erg trots op jezelf kunt zijn!

* Voor mijn lezers die mij niet kennen kan het wellicht soms wat verwarrend zijn dat ik het ene moment spreek over de chemo en het andere moment over “een jaar geleden”. Dat komt omdat ik mijn blog later begonnen ben dan het hele proces. Mijn laatste chemo was in November 2014 en ik ben de blog in Januari 2015 begonnen. Daarom zal ik het ene moment vertellen over de chemo en het andere moment over hoe het een jaar geleden was. Sorry voor de mogelijke verwarring, maar uiteindelijk haal ik mezelf een keertje in;)

Loading

5 comments

  1. Sandra says:

    Hey Jacintha, wat geweldig om te lezen!
    Wat heerlijk dat je zo een bewijs hebt gekregen dat het allemaal weer kan. 🙂
    Geeft mij ook weer een boost!
    Dank je weer voor het delen. ..xx Sandra

Geef een reactie