Oktober: borstkankermaand

Jacintha, oktober 2013:

Oh, het is “borstkankermaand”. Geld ophalen voor Pink Ribbon. Prima! Misschien dat ik wel wat ga doneren. Wat goed dat ze er zoveel aandacht aan besteden!

oktober borstkankermaand

Oktober 2013: net m’n masteruitreiking gehad en geen benul van de “borstkankermaand”.

Jacintha, oktober 2014:

Overal waar ik kijk zie ik kanker. Je hoeft de tv of radio maar aan te zetten en TADAAA!! Borstkanker. Geld ophalen voor Pink Ribbon. Prima! Maar val mij daar niet mee lastig.

Niet nu in net in die ontkenningsfase zit. De dit-gaat-echt-niet-over-mij fase. Dankzij deze campagne word ik continu met de neus op feiten gedrukt, en dat is nu net wat ik niet wil!

Maar deze maand is niet het enige moment waarop ik ermee geconfronteerd word. Eigenlijk is er altijd wel ergens een kanker-dag. En daar word je dan mee platgegooid (leuke woordspeling voor iemand met een niet-tiet). Voorheen viel dat totaal niet op; wat goed dat ze dit onderwerp onder de aandacht brengen! Maar nu kan ik alleen maar hopen dat November snel komt. Ohja.. Dan is het Movember.. Jippie.

oktober borstkankermaand

Oktober 2014: Samen met Ramona tijdens de chemo (ietwat witjes ook!).


Jacintha, oktober 2015:

Yes, borstkankermaand! Geld ophalen voor Pink Ribbon! Prima! Ik doe mee!

Nu ik uit de ontkenningsfase ben, en me bewust ben van het feit dat het écht over mij ging, kan ik alle campagnes beter aan. Sterker nog; ik wil geld ophalen zodat er onderzoek gedaan kan worden naar borstkanker bij jonge vrouwen. Want dit gun ik niemand en moet gewoon gestopt worden.

Maar wat zal ik met m’n blog doen? Moet ik er extra aandacht aan besteden of het laten zoals het is? Ik kan me namelijk nog maar al te goed herinneren hoe het vorig jaar was…

Ik lees nog maar eens de uitleg bij het filmpje van pink Ribbon. Jonge vrouwen hebben het zwaarder, hebben een agressievere vorm en de kans op terugkomst is groter dan bij andere groepen.

BAM! In 1 klap word ik teruggegooid naar 2014. In 1 keer weet ik weer waarom dit zo confronterend was! Dat ik nu uit de ontkenningsfase ben, wil niet zeggen dat ik het helemaal geaccepteerd heb. En ik heb zeker de toekomst nog niet helemaal geaccepteerd. Al weet ik niet of er iets aan de kans op terugkeer te accepteren valt; ik ben gewoon bang.

Maar wat nu?

Weegt mijn bangheid op tegen het grote belang van geld doneren voor onderzoek? Waar wil ik mijn energie aan kwijt? Wil ik alleen bang zijn of ga ik proberen te doen wat ik kan om geld in te zamelen en bewustheid te creëren?

Ik denk dat ik voor het laatste kies. Het zit toch een beetje in de aard van het beestje om het glas als halfvol te beschouwen (2 uitdrukkingen in 1 zin! Voor degenen die mij goed kennen; ik ontvang graag applaus). Ik kan beter m’n energie besteden aan iets waar ik in geloof, dan aan iets waar ik alleen maar bang van word. En dan creëer ik daarmee misschien ook wel meer bewustzijn!

Dus doe allen mee in het delen, bespreken en doneren. Zodat we samen deze kloteziekte de wereld uit helpen. Oh en dames die nu net zo zijn als versie van Jacintha in 2014; respect dat je dit tot het einde leest. Ik heb in die tijd alles genegeerd, zeker blogs van zo’n positief ingestelde blogger!

oktober borstkankermaand

Armbandjes van Pink Ribbon

Loading

8 comments

  1. wendy says:

    Kippenvel! Mooi geschreven. Ik denk idd dat veel mensen er niet bij stil staan dat het voor sommigen zo “in your face” is. Ik ben ook altijd heel fanatiek Pink Ribbon acties aan het organiseren en snap dat het heel confronterend moet zijn voor je. Hoop dat je er dit jaar toch energie uit kan halen, zet ‘m op!

Geef een reactie