Wekenlang was ik al niet mezelf; snel geïrriteerd, emotioneel. Tot ik op een dag in mn agenda keek en opeens wist waar al die zenuwen vandaan kwamen; 7-12 controle MRI. Ik had mezelf de “neuh, dat valt allemaal wel mee” mentaliteit aangemeten, maar mn gedrag en emoties vertelden me toch echt iets anders.
Bijna een heel jaar gaat het goed en dan opeens word je weer even vol met de neus op de feiten gedrukt. Want die bobbelige structuur in mn linkerborst waar ik me de rest van het jaar totaal niet druk over maak (want ik weet tenslotte hoe een tumor voelt); wat nou als dat toch niet goed is? Stel dat het terug is? Weet ik eigenlijk nog wel goed genoeg hoe een tumor voelt?
Heb ik eindelijk mn leven op orde, neem ik deel aan het werkende grote mensen leven, zul je zien dat alles weer instort. Ja mensen, ook ik kan zo denken! Het zou toch potverdorie helemaal oneerlijk zijn als dat gebeurt!
Terwijl de MRI keihard geluid aan het maken is, merk ik dat ik me overgeef. Het voelt alsof het even niet meer in mijn handen is. Niet dat het de weken daarvoor wel was, maar dit is hét moment. Laat het maar snel over zijn, dan kan ik ook weer snel verder met mn leven.. of niet (toch dat duiveltje op mn schouder).
“Met Sylvia, de MRI zag er natuurlijk helemaal goed uit”. Oh my!!! Ik probeer heel cool te blijven, een ik-wist-dit-eigenlijk-wel-houding aan te nemen, maar niets in minder waar. Als ik ophang slik al heel veel blijdschapstranen weg, want ja; dat werkende leven he?! Ik moet door naar mn volgende patiënt.
De hele dag staat het blijdschapshuilen me nader dan het lachen. Alle spanning van de afgelopen weken moet er uit. Wat is dit toch verschrikkelijk, en ook verschrikkelijk fijn.
Ik ben weer eens enorm met mn neus op de feiten gedrukt. You never know! Zeker de laatste tijd heb ik veel van lotgenoten/bekenden gehoord dat ze niet zo’n fijne (zeg maar rustig kut met een hoofdletter K) uitslag kregen. En dat had net zo gemakkelijk mij kunnen gebeuren. En daarom gebruik ik dit moment om extra stil te staan bij mijn levensmotto; leef, alsof de morgen niet bestaat. Gooi al het mierenneukgedrag, gedram en gezeik over boord; LEEF! Je kan maar beter alles (maar dan ook echt alles) eruit hebben gehaald, dan dat je straks terugkijkt met “had ik maar”.. Geef ik jullie gewoon ff mee, zo vlak voor kerst! Joe!👋
GELUKKIG 😘
GELUKKIG 😘
Oh wat fijn. Voor jullie hele fijne kerstdagen en een super gelukkig liefdevol en vooral gezond 2018. Dikke knuffel en kus
Hoera met een hoofdletter H!
Echt heel erg goed nieuws!! Al zeker zo voor de Kerst, geniet er extra van. Je hebt helemaal gelijk wat betreft je motto, dankje om dat ook weer aan anderen mee te geven. Dikke knuffel lief vriendinnetje!
Waanzinnig goed nieuws
Super goed nieuws voor jou!
Ik zocht hier beetje info over koorts.
Heb op 9 Jan de petscan en op 15jan het resultaat.
Maar nu dus redelijk hoge koorts tussen 38.5 en 39.
Dag 10 na men laatste taxol chemo. Vandaag de herceptine+perjeta. De oncologe stuurde me naar huis met de raad wat keelpastiljes te nemen (deuhh?!)
Ondertussen neem ik koortswerende medicatie en zien hoe het de komende uren zal evolueren.
Efkes mijn ongerust hartje gelucht en finger crossed.
Lieve groetjes.