Ladiesnight Brummen KWF

Met m'n moeder en zusje bij de taartenworkshop!

Met m’n moeder en zusje bij de taartenworkshop!

Gisteravond was ik bij de Ladiesnight in Brummen dat werd georganiseerd om geld voor het KWF in te zamelen. Ik heb hier gesproken voor de vrouwen die aanwezig waren. Wie had ooit gedacht dat ik nog eens op deze manier in aanraking zou komen met het KWF? Ik in ieder geval niet! Ik had wel eens geld gedoneerd, maar een jaar geleden had ik het nooit geloofd als je zou zeggen dat ik gister op een avond voor het KWF zou staan praten. Nu ben ik heel blij dat ik de kans heb gekregen om mijn verhaal te vertellen en ik zal in deze blog kort uitleggen wat op dit moment mijn link met het KWF is en wat er gisteravond allemaal gebeurde.

Altijd als ik mensen vertelde dat ik borstkanker had/heb gehad, kreeg ik de vraag hoe dat in godsnaam kon. Zat het in de familie? Had ik het gen? Alle vragen konden beantwoord worden met “nee”. Het zat niet in de familie en ik ben ook niet belast met één van de borstkankergenen (hier komt nog een aparte blog over). Had ik het gen wel gehad, dan had ik de andere borst en m’n eierstokken ook moeten laten verwijderen. Uit onderzoek blijkt namelijk dat de kans dan erg groot is dat het in de andere borst of de eierstokken terugkomt. Daarnaast bleef het kanker-leed gelukkig mijn ouders en zusje ook bespaard. Als ik het gen wél had gehad dan was de eerste vraag van welke kant van de familie het af zou komen. Als het van mijn moeders kant zou afkomen, dan was de kans erg groot dat mijn moeder en zusje het ook zouden krijgen. Als het van mijn vaders kan zou afkomen, dan was de kans groot dat mijn vader prostaatkanker zou krijgen en m’n zusje ook het gen zou hebben. Je kunt je dus wel voorstellen dat de opluchting erg groot was dat ik (en daarmee mijn gezin) het gen niet had.

Foto met z'n drietjes

Foto met z’n drietjes

Maar waar komt het dan wel vandaan? Want dat blijft dan wel de grote vraag. Ik denk zelf, maar dat is dus mijn eigen theorie, dat ik een gen heb dat nog niet ontdekt is. Want waarom heb ik wel borstkanker en vriendinnen met dezelfde levensstijl niet? Er moet bij mij dan toch logischerwijs iets in mijn lichaam/DNA/genen zitten dat gevoelig is voor de aanleg van kankercellen? En stel dat ik dan een onbekend gen heb, wat zijn daar de gevolgen van? En hier komt het KWF om de hoek kijken. Want om achter de antwoorden op deze vragen te komen, is er geld nodig voor onderzoek. Zonder onderzoek komt er nooit een antwoord op deze vragen. Het KWF steunt dit soort onderzoeken en ik heb ze dus hard nodig om een antwoord op deze vraag te krijgen. Ik ben dan ook erg blij dat ik gister heb mogen spreken op een avond voor het KWF.

Hoe zag de avond eruit? Laten we beginnen met de high-tea. Om 18.00 uur mochten mijn moeder, zusje en ik aansluiten bij de high-tea. De lekkerste hapjes kwamen voorbij en we hebben heerlijk gegeten met z’n drieën. Later op de avond heb ik samen met mijn moeder en zusje een workshop gevolgd om hazelnoottaartjes te maken. Deze taartjes eet ik al m’n hele leven op verjaardagen dus ik vond het super leuk om eens te zien hoe deze gemaakt werden! En vanavond ga ik mijn eigen gemaakte taartje aansnijden; ik hoop dat hij net zo lekker is als van de echte bakker!

Taartje maken!

Taartje maken!

En om 21.00 uur was het moment daar; ik mocht spreken. De spanning steeg, ik kreeg het er warm van. Maar dat kwam misschien ook wel door de opvliegers die ik de hele avond al had. Karin (presentatrice van de avond) en ik zijn in het midden van de markt op twee krukken gaan zitten. Karin is begonnen met een stukje voor te lezen uit mijn blog en introduceerde me daarna kort. Vervolgens heb ik verteld wie ik was en heb ik mijn band beschreven met het KWF, eigenlijk zoals ik hier ook doe. Ik ben mijn verhaal ook weer afgesloten met een stuk voorlezen uit de blog. Van tevoren was ik dus best een beetje zenuwachtig maar toen ik daar eenmaal zat en al die geïnteresseerde vrouwen me aankeken, viel het me allemaal reuze mee. Voor dat ik het wist, was het ook alweer voorbij! Maar ik heb er enorm van genoten, zeker ook van alle lieve reacties achteraf.

Karin en ik op de krukken.

Karin en ik op de krukken.


Ik hoop dat de mensen die er gister bij waren het een leuke avond hebben gevonden en dat ik jullie heb geïnspireerd met mijn verhaal. Daarnaast hoop ik dat er heel veel geld is opgehaald voor het KWF zodat ik ooit nog te weten kom (en met mij vele andere vrouwen) hoe het kan dat ik borstkanker kreeg zonder één van de borstkankergenen te hebben. En dat dan allemaal dankzij jullie hulp!

Iedereen enorm bedankt voor de leuke avond!

Voor de mensen die mij niet kennen en mijn blog lezen, is het misschien raar om mijn haren weer te zien groeien terwijl ik nog niet heb verteld over haaruitval, het dragen van doekjes etc. Dit komt omdat ik mijn blog een paar maanden later ben begonnen dan mijn diagnose. Ik ga dit allemaal nog beschrijven maar ik vond dit wel zo’n bijzondere avond, dat ik er zeker een post aan wilde wijden.

Loading

17 comments

  1. Marike says:

    Hoi Jacintha. Supergoed van je dat je dit hebt gedaan!! En leuk om te zien hoe je er nu uitziet. Je ziet er goed uit. Ik hoop dat je je ook zo voelt! Liefs, Marike

  2. Loïs says:

    Wauw Jacintha, wat tof dat je dat hebt gedaan. En wat staat het korte haar je goed!

    Ik kijk elke keer weer uit naar je volgende blog.

    Liefs, Loïs

  3. Daphne says:

    Ik lees je verhalen altijd, nu toch maar eens reageren.
    De reden waarom je van mooi lang haar naar een super kort kapsel bent gegaan is natuurlijk alles behalve leuk. Maar wauw wat staat dit je goed!
    En wat hier al vaker wordt geschreven, je ziet er sowieso stralend uit.
    Super knap hoe jij je staande hebt weten te houden!

  4. karin Stoel says:

    Ik ben blij dat ik je ken.
    Je hebt het super gedaan op de Ladiesnight.
    Uit de reacties is gebleken dat je veel mensen geraakt hebt. Ik ben trots op je

  5. Shirley says:

    Jammer dat ik het heb moeten missen, maar echt super van je ! Je zag er ook heel goed uit. Ik vind dat je het ook zo goed kan verwoorden allemaal, misschien zou je het ooit kunnen bundelen en een boek van maken. XXX

  6. Karlijn says:

    Super om te lezen dat het zo een geslaagde avond was! Met jou als spreker en aanwezige had ik dat eigenlijk al niet anders verwacht. Ik hoop dat je velen hebt kunnen inspireren om te doneren aan het KWF en hoop dat mensen jou als een voorbeeld zien hoe je je door zo een periode heen kunt slaan. Ben trots op je lief vriendinnetje!

  7. Ilona says:

    Net zoals de andere zeggen, wauw!!! Wat super dat je dit gedaan hebt! En wat een respect!

    Je ziet er prachtig uit!!
    Ik zeg je heel eerlijk ik had nog nooit een blog van jou gelezen maar ik blijf je 100000% volgen en je blogs lezen.

    Je mag trots zijn.

    Liefs Ilona

  8. Iris de Heer says:

    Wat ben jij een ” stoer wief ” !!!!!! Leuk om je gesproken te hebben gisteravond! en dat korte haar staat geweldig, stoer en vrouwelijk!! Groetjes kapster Iris!

  9. Dini Thomassen says:

    Ook ik heb met belangstelling je verhaal gevolgd gisteravond: Wat een kanjer ben je: zoals je daar zat en op een heldere manier je verhaal met gevoel en een vleugje humor vertelde !!

  10. Wessel says:

    Tof dat het zo goed gegaan is! Leuke foto’s ook, ik wist helemaal niet dat jij zo fotogeniek was.

    PS
    Wat een hoop reacties in één minuut! 😮

  11. Jeanet says:

    Helaas kon ik je verhaal niet horen tijdens de Ladiesnight, ik zat bij de High tea. Maar nu alsnog gelezen en wat een bijzonder, maar ook krachtig verhaal! En inderdaad er is heel veel geld nodig om nog meer onderzoek te doen naar het hoe en waarom van het ontstaan en meer nog naar het genezen van kanker. Ook ik heb op mijn manier mijn steentje bijgedragen door een tas te maken, een tas met een verhaal! De Dreambag. Ik hoop dat er heel veel geld ingezameld is voor het KWF. Groetjes Jeanet

  12. Ben says:

    Oké, ik was er niet bij. Ik mocht er niet in. Ik heb lang getwijfeld of ik zou reageren, want …waarop? Maar nu ik de reacties hier op de blog zie doe ik het toch! Mama zei het natuurlijk al, dat je het er heel goed van af had gebracht. Mijn trots begint zo langzamerhand te grenzen aan hondsdolheid. Ik weet niet meer hoe ik het moet omschrijven. Ik kom niet vaak woorden te kort, maar in jouw geval gaat het er op lijken. You make me so damn proud. Go girl!!!

  13. Jacintha says:

    Hier spuit 11! Ik had zo’n drukke week dat ik niet meer de tijd had om op iedereen te reageren. Maar ik wil iedereen ontzettend bedanken voor de lieve woorden en reacties:) Heel fijn om te lezen!

  14. Annie Bruntink says:

    Net je verhaal van vandaag op je blog gelezen en wil nu toch even een keer reageren – wat kun jij e.e.a. prachtig verwoorden – kippenvel momenten als je e.e.a. leest, maar daarnaast zoveel positiefs waar hopelijk veel mensen steun aan kunnen hebben.

Geef een reactie