Eerste controle

De eerste controle MRI; dat zou ik wel ff doen! Maar dat verliep even anders dan ik had verwacht. Hieronder de tekst die ik heb geschreven over deze controle.

Daar zat ik dan, een jaar na dato. Hoe kiezen ze het uit? Een jaar geleden kreeg ik te horen dat ik borstkanker had en precies vandaag krijg ik m’n eerste controle MRI.

Het is half 9 ’s ochtends en voor het eerst is het echt rustig op oncologie. Half 9 is ook geen tijd natuurlijk! Maar voor het eerst in een jaar kon ik oncologie op de foto zetten, zonder dat er mensen bij op de foto staan. Ook wel een bijzonder gezicht!

Je kunt op oncologie kiezen voor een bedje of een stoel. Hier de stoelen!

Je kunt op oncologie kiezen voor een bedje of een stoel. Hier de stoelen!


Ik ben op oncologie om een infuus te laten prikken zodat ik daarna door kan naar de MRI. Waarom deed ik dit ook alweer alleen? Ben ik niet degene die altijd zegt; “Neem altijd mensen mee naar afspraken!” Nu niet hoor, nu zou ik dit wel even alleen doen. Maar eigenlijk wilde ik niemand tot last zijn. Iemand zou toch vrij moeten nemen, of lang moeten reizen, voor een onderzoek van een half uur. Dus nee; ik doe dit alleen.

Ik loop richting radiologie. Dan pas besef ik me, dat ik hier niet terug ben geweest sinds het “botte-radioloog-tijdperk“. Is dit alweer een jaar geleden? Het voelt namelijk als de dag van gister! Wat nou als ze weer wat vinden? Wat als het terug is? Hup, door! Vandaag is het onderzoeksdag en hier kun je je later zorgen over maken!

Als ik eenmaal in de wachtkamer zit word ik toch een beetje nerveus. Ik had even niet stilgestaan bij het feit dat deze afspraak best iets met me zou kunnen doen (en dus dat ik beter iemand mee had kunnen nemen).

En hier een bedje.

En hier een bedje.

Dan word ik gebeld door m’n zusje. Ik dacht nog; die wil vast iets weten over mijn moeder. (Want een betere planning bestaat niet; zij moest vandaag voor het bevolkingsonderzoek een mammografie maken.) “Waar zit je?” vraagt m’n zusje. “Hoezo waar zit ik? Ik ben in het ziekenhuis.” “Ja, maar waar zit je?”

Dan begin ik plotseling te huilen. Ik besef me nu pas dat mijn zusje helemaal als verrassing voor mij deze kant op is gekomen. Hoe bijzonder is dat? Ze voelde precies op het goeie moment aan dat ik juist op dit moment iemand nodig had. En van alle iemanden was ik heel blij met haar!

Ik keek op van het telefoontje en zag dat er een soort paniek aan tafel was ontstaan, waar overigens alleen maar mannen aan zaten, als ware er een bom ontploft. Of anders gezegd; de mannen keken enorm onthand om zich heen. Misschien op zoek naar een vrouw die dat arme meisje kan troosten.

Binnen een minuut stond ze voor me. De tranen van blijdschap, werden grotere tranen van blijdschap. Er viel een last van m’n schouders; zo ontzettend fijn dat ze erbij was en dat ik dit gevoel kon delen. En ik zag ook bij de mannen aan tafel een last van de schouders vallen; de hulptroepen waren gearriveerd!

Een zusfie:) Wat was (en ben) ik blij met dr!!

Een zusfie:) Wat was (en ben) ik blij met dr!!

Het onderzoek kon me verder gestolen worden. Ik lag met een big smile in de scan; dit kon niet meer misgaan! De tijd vloog voor mijn gevoel ook voorbij; ik stond zo weer buiten.

Toen ik naar buiten liep, keek ik met m’n big smile richting de tafel. Daar zat m’n lieve zusje. We besloten deze ochtend goed af te sluiten door samen te gaan lunchen. Ik knikte nog even vriendelijk naar de bezorgde mannen en samen liepen m’n zusje en ik richting de uitgang.

En dan nu; een ouderwetse cliffhanger. Hoe zal dit aflopen? Volgende week lees je meer! Dan weten jullie ook hoe het is om in spanning te zitten;) Oké, oké; een kleine vooruitblik op volgende week (zoals het een echte GTST-cliffhanger betaamt). Ik zal jullie wel vertellen dat het allemaal goed is, ook met m’n moeder overigens. Maar verder verklap ik niks over de rest; dat lezen jullie volgende week!

Loading

7 comments

  1. John van Diepen says:

    Erg herkenbaar. Al mensen genoeg belast en ik ga wel alleen..Ik kreeg geen goed nieuws, iets waar ik in m’n achterhoofd al rekening had gehouden.Maar de volgende afspraak gaat er wel een maatje mee! Vooral belangrijk voor je is de goede uitslag!

  2. Ramona says:

    Aaaah leuk! Ja ik weet het nog supergoed! Ik zat al een halfuur bij de entree te wachten!! Bleek dat je dus net voor mij naar binnen was gelopen om te prikken! Maar het is allemaal goed gekomen:) xxx

  3. Karin says:

    Ik blijf het zeggen meid, ga een boek schrijven, je hebt talent, ik ga ervan uit dat je ons volgende week goed nieuws te vertellen hebt, jij laat nooit mensen voor niets in spanning zitten.

    Koester de band met je zus, ik ben echt jaloers op je (op een positieve manier hoor)

Geef een reactie