Bijwerkingen bingo

Lees verder voor een feestelijk bericht!

Vlak na het schrijven van de vorige blog kreeg ik nog meer pijn, deze keer op een andere plek. Aan de achterkant van beide onderarmen (begrijpt u?) begint het steeds meer te tintelen. Alsof je koorts en pijnlijke kippenvel hebt. Al werkt dit voorbeeld maar in 50% van de gevallen, bleek uit mijn veld onderzoek. Haarpijn blijkt een herkenbaarder voorbeeld, maar die vind ik dan weer minder treffend. 

Ik word knetter gek, de hele dag door heb ik steken in mn buik én bij elk klein haartje/shirtje wat mijn armen aanraken, zit ik tegen het plafond. Dit trek ik niet nog een maand! Ik pak het bijwerkingen lijstje van de medicatie erbij en ja hoor; bingo! “Tintelingen van de huid zonder oorzaak.” Tof, en nu?

Het eerste wat het ziekenhuis dan altijd adviseert is: stoppen met tamoxifen pillen, om je iets lager in de overgang te krijgen. En omdat ik het niet langer trek stop ik zelfstandig per direct. I know, ga niet zelf dokteren, maar dit was een uitzondering. Aldus de zelfdokter.

Bijwerkingen anti-hormoontherapie
Voelt u hem aankomen?

Na een week zakt de pijn van de armen een heel stuk. En na anderhalve week merk ik op dat al even niet aan mn armen heb gedacht, dit gaat de goeie kant op! Alleen die buik nog.. “En wat wordt er dan nu aan de buikpijn gedaan?” hoor ik u denken. Terechte vraag, maar áls het zo is dat het bij de buikpijn blijft, kan ik het aan en blijf ik de pillen slikken. Ik ga niet dood van de pijn, en weten waar het vandaan komt draagt ook bij aan een stukje draaglijkheid. Zeker als ik weet waar ik het voor doe en hoe lang nog.

Al met al begint het er op te lijken dat ik verwikkeld ben in een bijwerkingen bingo. Als ik de lijst van bijwerkingen van de anti-hormoontherapie bekijk, denk ik dat ik inmiddels wel een volle kaart moet hebben! Zou daar nog een mooi prijsje aan vast zitten?

Mijn prijs, en hier zat natuurlijk iedereen op te wachten, blijkt tijdens het verlossende belletje met de gynaecoloog: de uitslag van het biopt is goed. En dat is op zichzelf al een heel groot feest waard. *Doet een vreugdedansje* Mijn god wat was ik bang dat het iets anders was dan een simpele bijwerking. 

Bijwerkingen anti-hormoontherapie
Proost op het leven! En ja, ik zit hier in mijn badjas, just because I can!

En bij deze geweldige uitslag blijkt dat een grote nieuwe bijwerking van het hele traject “angst” is. Die had ik eerder niet zó goed kunnen afstrepen. En nu ik dit alles weet, hoop ik dat het ook echt bij afstrepen blijft en dat het niet een terugkerend bingothema wordt! Want het zou zonde zijn om 1 bingovakje mijn leven te laten bepalen. 

Voorlopig blijf ik nog nagenieten van dit nieuws en pakken we samen weer de normale gang van zaken weer op. Heerlijk; normaal leven. En ja, een flesje champagne schaar ik ook even onder “normaal leven”. Het had namelijk zo anders kunnen zijn.. Dus geniet en proost op het leven, inclusief de bingokaart.

Buikpijn tijdens anti-hormoontherapie

Daar is het weer! Ik ben niet gek! Een stekende pijn trekt vanuit mn buik naar mn benen. Vanuit mn baarmoeder, alsof ik ongesteld moet worden. Wat natuurlijk niet kan, ik zit in de overgang. Heel even maar, heel even de bevestiging dat ik niet gek geworden ben. Nog geen minuut later is het weg..

Ik voel niks meer, voel me compleet normaal. Zie je wel, ik stel me aan. Het was er helemaal niet. Nooit geweest, ik word gek. Ben ik dan zo het vertrouwen kwijt? “Stop Jacintha” spreek ik mezelf toe. Jij voelt altijd al een dag van tevoren dat er koorts aan zit te komen, dus jij voelt dingen goed. Je bent niet gek. Of toch..? 

Dit gaat zo een aantal weken door, waarbij ik op een gegeven moment te vaak de bevestiging heb gehad dat ik een stekende pijn voel; het moment om aan de bel te trekken. Spannende weken volgen; ik ben geen bloedspoed, dus men heeft geen haast om me te onderzoeken. Logisch natuurlijk, maar bij mij stapelt de spanning zich op. Wat nou als..?

Buikpijn tijdens anti-hormoontherapie
Mijn rots in de (Vietnamese) branding

Uiteindelijk kom ik terecht bij een gynaecoloog. Samen met Nelis stap ik de kamer binnen, terwijl bij ons beiden de zenuwen door ons lijf gieren. Iets wat we blijkbaar uitstralen, want ze opent het consult met; “jullie zijn zenuwachtig he?! Ja, ik zie het.” Deze opmerking geeft mij direct vertrouwen! Deze vrouw kan dingen!

“Eigenlijk mag ik alleen een echo afnemen en de uitslag zou je dan via de huisarts horen. Maar in jullie geval doen we dat niet, ik zal jullie alles vertellen wat ik zie.” Deze vrouw! Ze loods ons de wereld van echo’s door, benoemt structuren die overduidelijk zichtbaar zijn. Blijkbaar, want wij zagen ze niet. Maargoed, als zij ze maar ziet! 

Al vertellend concludeert ze al gauw dat wat ze ziet, precies past bij mijn situatie. Eierstokken liggen stil, baarmoeder niet actief met een dikke baarmoederwand. Voor de zekerheid neemt ze een biopt en maakt ze een uitstrijkje, met name door de voorgeschiedenis, maar vooral niet omdat ze zich zorgen maakt. 

Dat biopt.. Wat zal ik er van zeggen? Misschien is het maar beter als ik er niks over zeg. Tenslotte wacht iedereen op de afloop en niet zozeer op hoe fucking pijnlijk dat klote biopt was. Dus, we gaan door! 

Maar wat veroorzaakt dan die buikpijn? De gynaecoloog vertelt me dat de dikke baarmoederwand ervoor kan zorgen dat je af en toe krampjes hebt, en dat in combinatie met littekenweefsel van de diep (waardoor geen speling in de buik) kan zorgen voor de buikpijn. Plausibel. Plau-si-bel.

Buikpijn tijdens anti-hormoontherapie
Dit dus..

Op het moment van schrijven heb ik nog geen uitslag, maar ben ik wel geruster dan voor het bezoek aan de gynaecoloog. Toch blijven de komende weken spannend en kan ik pas écht relaxen als de telefoon gaat. En ja, dat duurt in totaal 3 weken, want ja; geen bloedspoed. 

Gelukkig neig ik momenteel naar een goede uitslag, and let’s pray to fucking god dat het ook echt zo is! Maar deze afgelopen en komende weken brengen me weer even tot de realisatie dat we ons met zn allen fucking gelukkig mogen prijzen. En ja, dat is veel fucking, maar ik vind dat dat mag om jullie iets duidelijk te maken. 

Deze hele klote ziekte is zo random, geniet as-te-blieft van wat je hebt. Want als je ff niet op let is het voorbij. En wat zou het dan zonde zijn als je je tijd verspild met nutteloze dingen. Plausibel? Stop dan nu die telefoon weg (kom hier natuurlijk wel weer terug) en maak wat van je leven! Thank me later✌️

Buikpijn tijdens anti-hormoontherapie
Vier het leven!

Buikborst

Jazeker, daar ben ik weer! Het is even geleden, maar ik had even een momentje voor mezelf nodig. Even me, myself en m’n buikborst. Maarrrr, de tijd heeft me goed gedaan, ik zit weer vol hernieuwde energie. En wat is dan mooier, dan tijdens oktober borstkanker maand, je nieuwste blogje weer de wereld in te knallen?! Continue reading →

Tweede ritje in de achtbaan

Had ik ooit verwacht dat ik deze blije operatie zwaarder zou vinden dan de stomme operatie? No-fucking-way! Waar dat door komt? Ik heb wel m’n vermoeden, maar ik kan het alleen maar uitleggen aan de hand van het voorbeeld over een rollercoaster. Iets wat Marjolein ook al eerder besprak. Nu mijn versie over de diep-flap-rollercoaster.
Continue reading →

Jacintha’s feitjes en fabeltjes

Jullie weten nu hoe de operatie en de week in het ziekenhuis is gegaan. En dan mag je naar huis. En gaat de vlag uit! Maar dan zijn er ook dingen waar je tegenaan loopt. Figuurlijk dan. Of misschien letterlijk, met mijn motoriek. Daarom vandaag feitjes en fabeltjes over mijn eerste weken thuis. En let wel; dit zijn mijn feitjes en fabeltjes. Als je zelf een borstreconstructie (diep-flap) zal krijgen, vraag dan altijd in het ziekenhuis na of de regeltjes die ik opgelegd heb gekregen ook jouw regeltjes zullen zijn.

Continue reading →

Hersteloperatie; de opname

Allereerst iedereen een heel vrolijk pasen gewenst! Mij hebben deze dagen ook wat schrijftijd opgeleverd, dus vandaar dat er vandaag weer een blogje over de opname online komt! Er is zo ontzettend veel gebeurd in de week dat ik ben opgenomen, teveel om te beschrijven maar ook zeker ook om te lezen. Daarom zal ik de week beschrijven aan de hand van “eerste keren”.

Continue reading →

Jacintha 2.0: de hersteloperatie

Zo, daar ben ik weer! Het heeft even geduurd, maar de eerste weken was de laptop even een stap teveel voor me. Via Facebook heb ik jullie af en toe op de hoogte gehouden, maar nu vond ik het dan toch tijd om alles van me af te schrijven. Vandaag wil ik jullie meenemen in de uren voor en net na de operatie.

Continue reading →