Lees verder voor een feestelijk bericht!
Vlak na het schrijven van de vorige blog kreeg ik nog meer pijn, deze keer op een andere plek. Aan de achterkant van beide onderarmen (begrijpt u?) begint het steeds meer te tintelen. Alsof je koorts en pijnlijke kippenvel hebt. Al werkt dit voorbeeld maar in 50% van de gevallen, bleek uit mijn veld onderzoek. Haarpijn blijkt een herkenbaarder voorbeeld, maar die vind ik dan weer minder treffend.
Ik word knetter gek, de hele dag door heb ik steken in mn buik én bij elk klein haartje/shirtje wat mijn armen aanraken, zit ik tegen het plafond. Dit trek ik niet nog een maand! Ik pak het bijwerkingen lijstje van de medicatie erbij en ja hoor; bingo! “Tintelingen van de huid zonder oorzaak.” Tof, en nu?
Het eerste wat het ziekenhuis dan altijd adviseert is: stoppen met tamoxifen pillen, om je iets lager in de overgang te krijgen. En omdat ik het niet langer trek stop ik zelfstandig per direct. I know, ga niet zelf dokteren, maar dit was een uitzondering. Aldus de zelfdokter.
Na een week zakt de pijn van de armen een heel stuk. En na anderhalve week merk ik op dat al even niet aan mn armen heb gedacht, dit gaat de goeie kant op! Alleen die buik nog.. “En wat wordt er dan nu aan de buikpijn gedaan?” hoor ik u denken. Terechte vraag, maar áls het zo is dat het bij de buikpijn blijft, kan ik het aan en blijf ik de pillen slikken. Ik ga niet dood van de pijn, en weten waar het vandaan komt draagt ook bij aan een stukje draaglijkheid. Zeker als ik weet waar ik het voor doe en hoe lang nog.
Al met al begint het er op te lijken dat ik verwikkeld ben in een bijwerkingen bingo. Als ik de lijst van bijwerkingen van de anti-hormoontherapie bekijk, denk ik dat ik inmiddels wel een volle kaart moet hebben! Zou daar nog een mooi prijsje aan vast zitten?
Mijn prijs, en hier zat natuurlijk iedereen op te wachten, blijkt tijdens het verlossende belletje met de gynaecoloog: de uitslag van het biopt is goed. En dat is op zichzelf al een heel groot feest waard. *Doet een vreugdedansje* Mijn god wat was ik bang dat het iets anders was dan een simpele bijwerking.
En bij deze geweldige uitslag blijkt dat een grote nieuwe bijwerking van het hele traject “angst” is. Die had ik eerder niet zó goed kunnen afstrepen. En nu ik dit alles weet, hoop ik dat het ook echt bij afstrepen blijft en dat het niet een terugkerend bingothema wordt! Want het zou zonde zijn om 1 bingovakje mijn leven te laten bepalen.
Voorlopig blijf ik nog nagenieten van dit nieuws en pakken we samen weer de normale gang van zaken weer op. Heerlijk; normaal leven. En ja, een flesje champagne schaar ik ook even onder “normaal leven”. Het had namelijk zo anders kunnen zijn.. Dus geniet en proost op het leven, inclusief de bingokaart.